SALİH

sıf. (ar. salah'tan şalil?, dişi, şaliba). Esk

1. Uygun, yararlı, elverişli: "... yekpâre bir çiftlik yekpâre bir bâğ ı İrem olmağa salihtir" (Ahmet Mithat, XIX. yy.).
2. Yetkili, yetki sahibi: ".. gayet edîb ve sâlih ve mütevekkil ve kaani - birzâtı iffet-vesfrrı idi" (Cevdet Paşa, XIX. yy.).
3. Dinin kurallarına uygun davra nan: Amali saliha (din buyruklarına göre yapılan iyi işler).