RÜZGAR DiNiNCE
.....Farkında değildim ordan oraya savrulurken değişimlerin...
yağmur mu yağmış, neyin nesiymiş, seller nereye akmış, buharlaşmış, yoksa denize mi karışmış...
sorgulamadım hiç bunları..

Sadece alışageldiklerim vardı o an benim için
RÜZGAR vardı!

Okurdum gerçi medcezirleri, gelgitleri, mevsim değişimlerini, fakat ehemmiyet vermezdim..

Rüzgar vardı ya...
ondan ötesini görmezdim..
son nokta ölümdü hep benim için,
Ayrılık mevzusuna hiç girmezdim..

Bananeydi yaprak dökümü, bana neydi ilkbahar?
Benim mevsimlerim değismiyordu ki!
Bahar vardı benim için, ilk ya da son değil, sadece bahar..

...ve RÜZGAR

Güneşin sarısıyla, güllerin kırmızısı arasında seçim yapmamak için seçmiştim turuncuyu,
hüznün rengi olduğunu bildiğimden değil..

Birgün,
Bir ayna düştü yere
Ardından zaman düştü
umut düştü, vicdan düştü
ve
Rüzgar düştü durup dururken

içime korku düştü, değişimi görünce..

Rüzgar dinince...