Tohum toprağa düştü,
Toprak tavında.
Ağaçlar tomurcuğa durdu,
Yol alırken mevsim bahara doğru
Yaşama sevinci,
Bahar gibi doldu içime...
Tutkunum yaşamağa,
Yaşamağa değer olduğu için.
Gerisi boş laf....
Çatladı toprağa düşen tohum,
Çiçek oldu ağaçlardaki tomurcuklar.
Meyveye duracak biraz sonra...
Ve mevsim,
Bahara erişti.
Yaşamak ne güzel...
Yaşamak,,
Suyun duruluğu kadar saf;
Tohumun çatladığı an kadar taze,
Ak tomurcuk kadar hilesiz,
Yaşamın anası
Toprak kadar verimli;
Birkaç günlük ömrü olan
Doğadaki bir böceğin yaşamı kadar
Mücadele dolu olmalı.
Kısacası
Ölürken bile yaşamalı...
