Kim geçtiyse sesimizin vicdanından
denk düştük hep birlikte ölümün kelamına
belki de her şey bir beklentiydi
oysa
herkes cinnet geçiriyor şimdi
kör bir kuyuda!

Kabimdeki sus kadar dedim
iki satırlık hayat
kimi zaman
bir bardak hüzün!

ki ayrılık önce yazılıyor
sen daha geceye küsmeden!

Seslerin
satır aralarında boşluklar
bir günah gibi
henüz söylenmemiş
baktığım yerde duran
yüz e ayna olurken
hayra yormalı her şeyi
hayra yormalı
ben ki gülüşümü bıraktım
aynların içinde.

Hep yeniden yazılıyor laneti
ateşin suyun ve sesin
halleştim hüznümle…

ki yaşlar sonra tutulur
dudakların daha titremeden!

Secdemde kırılgan
iki dal arası
birer birer bozuyor orucunu
tuttuğum dostluklar
çığlığımla giriyorum
itinasız rûkulara!
öfkemi işitmek istiyorum
tüm çıplaklığında
kafirce!

Sol adımımda çocukluğum
sağımda yalan
şimdi nefsime barışık bir sır
size kalan…

Beni alın götürün!

ki bütün ölümler yalansızdır
kefen düşe girmeden.