O 17 Ağustos' un Sabahında
(o başımıza gelen büyük felakette sevdiklerini kaybedenlere...)
O büyük afet anında uyanmışız birden bire
Çıktık sıcak yuvamızdan tarifsiz acılarla ve kederle
Evimizin önündeki yarık asfalt yoldan bakıyoruz ufuklara
Fakat göremiyoruz 45 saniye önce ev olan enkazlardan başka
Duyamıyoruz hiç bir ses sadece kurtarın bizi Allah aşkına
O 17 agustos’un sabahında
Uzanmışım bahçemizde korku ve hayretle
İlk kez yaşadığı gemideki dalgalanmaya benzer şeyle
Her dalgada Allah’ın adı dilimizde
O 17 agustos’un sabahında
Duyulmaya başladı ambulansın siren sesleri
Yan komşumuzun oğlu için yaktığı ağıt dizeleri
Gelmiş en can arkadaşımın öldü haberi
Avucumda benden gelen iki damla gözyaşı ile
O 17 agustos’un sabahında
Ölmemiştir belki şimdi çıkar gelir
Kalbime ilk ölüm bayağı ağır gelir
Ama görünce onu kaldırımın önünde öylece yatıtordu
O an başımda dünyalar mahvoldu
O 17 agustos’un sabahında
Güneş nazlı nazlı doğuyor ufuktan gizlice
Bir şeyler anlatıyor iz nefs-i beşerlere
Batarken diriydiniz şimdi doğdum cesetlerinize
Ey hayat sürenler güvenmeyin gücünüze
O 17 agustos’un sabahında
Bir bardak su ver şu fakire götürelim
Bir kuru ekmek yokmu şu garibe verelim
Allah’tan gelen acıya sabredelim
O 17 agustos’un sabahında
Ömrüm boyunca unutamam o korkunç anı
Düzeltemedi kimse 45 saniyedeki zararı
Yokmu kimse yardım etsin şu halka
O 17 agustos’un sabahında
Nice sevdiğim benden gayri toprak oldu
Hep gülen gözlere bu sabah yaş doldu
Her şey yerle birken ruhlar icabet etti fermana
O 17 agustos’un sabahında
Kefen bile yokken toprağa yar oldular
Yıkanmadan son kez mezara kondular
Rabbim müjdeledi onlar şehid oldular
Geride kalanlar hakim olamaz gözyaşlarına
O 17 agustos’un sabahında
Haykırsam yedi cihanı taakatim var sallamaya
Günah işleyen eller açıldı dua için Allah’a
Gökkubbe ağladı yeryüzü doydu kana
O 17 agustos’un sabahında
Sahipsiz mektuplar gene gelir geldi oldu buralara
Sahipleri göçtü ebedi diyarlara
Gece yatıp varamadılar sabaha
O 17 agustos’un sabahında
Bilemem acep anlatırmıki cümleler o anı
Anlamazki orada yanmayan canı
Gene ağladım yıllar geçsede aradan
O 17 agustos’un sabahından sonra
