Ellerim Sessiz
Akar gözümden yaşlar, gözlerim sessiz
Yüreğim taşar derman yeri gibi, dertler sessiz
Yağmur yağar, sel olur, biçareler ağlar
Bebek yüzlü anılarım susar, geçmiş sessiz
Susuz kalmış hasretlerim ve bir adım kadar yakın seraplar
Çöllerde uyanırım, kumlar sessiz
Umutlarım bana bakar, hayallerim el sallar
Bir yer var orda, ordakiler sessiz
Tutulan sözler çamura bulanır
Söylenenler uçuşur havada, yeminler sulanır
Birirleri sus der, susmaz gerektiğinde beyinler
Şimdi sıra senin, yutma diyecekleri, akıllar sessiz
Yalanların sonu yok, bitmez bu utanç
Seven insan böyle yapar mı, nerde kaldı inanç
Bırak kalsın unutulmuş umutların başında taç
Kırılmış kalplerin son damlaları sessiz
Kanlı gömleğin düğmeleri kopmuş
Gizli ölmelerin sonu yokmuş
İntikam ateşi varmış olmuş
Ateşi sönmez, küller sessiz
Ey her şeyin sahibi Yüce Yaratan
Kalmadı mı bir kulun doğruyu anlatan
Kandırmanın adı olmuş pembe yalan
Çığlıklarımın kopardığı fırtınalar sessiz
Şimdi dinmez çocukların gözlerinde yaş
İstedikleri bir yudum su, bir tabak aş
Tükeniyoruz toplumca yavaş yavaş
Türküm, doğruyum, çalışkanım diyen diller sessiz
Elbet dalgalanacak göklerde canım al bayrak
Alnımız açık yüreğimiz ak
Kırılacak yüz çizgimizin sahibi tarak
Gözü yaşlı içilen andlar sessiz
Daha çok söz var söylenecek
Kaldı geriye insanlar sevecek
Yeni nesil ekildi şimdi biçilecek
Elbet bizim de yüzümüz gülecek
Anaların derdi çok, gözleri hep ağlar
Giden evladın yolu giderek uzar
Dağlanmış yürekler yine kan ağlar
Elbet birileri onları anar
Şimdi bir ben varım bir siz
Ayırmaya gerek yok, bizim adımız "biz"
Korkmayın şimdi eller konuşacak
Uzatın ellerinizi, ellerim sessiz
