kırılmalar (I) yalnızlığın kapısında bir kaç deli
yeter artık ört üstüne perdeyi
nehir yatağı ıslak ******
elinde bir zencefil birde sarhoş şişe
aç kalmış çocuğu emzirir parmak
ne kol kalmış ne yaralı bir ayak
gece uyumuş dizinde, büyümüş salıncak
güneşe doğru koşar birazdan yalınayak
kentin alçak yalnızlığı gözlerine batmış
göz koyduğu bakir kız ölümüne susamış
derken öldü bir sabah taşıdığı bir acı
erken acısıydı öldüğünde sancısı