Sabaha Ömürlük Geceler Susar mıydı? Renk düşüydü
avuçlarımda sakladım
çingenepembesinin hasını
bitmeyen söz ıtırı
çivitiçiğdem yıldızını.

Yazmadan
sabaha çıkar mıydı cümleler
yoksa dal ucunda asılır mıydı?
Filizi diri çökertme ağında
toplanır mıydı kiracı zaman
öksüz, öyküsüz ağarır mıydı?

Ucu bucağı sonsuz mera,
madımak tosunu yaprağın
üstünde gülüşü gümrah sığırcık
evini yanında taşıyan tosbağa
yeşilin saz çalan indinde dolaşırdı.

Duygusuz dallara
nem verirken piri hayat
çiçeklenen sevdalar açılırdı
Güzelim gün vururken yüzlere
enikleyen can kabarırdı.

Püfür püfür yel
saçları ahenkli haspa
raks ederken ufukta
hülyalar gözlerde oynaşırdı.
idaresi
ay parçası düşerken odaya
uykuya varılırdı.

Sabaha ömürlük geceler susar mıydı?