HER MENEKŞE KENDİ UÇURUMUNA KANAR
seher çağındasın gözlerin kuş cıvıltısı
salın da gel ince bahar kadan ben alım
köseğisi göversin düşümün-gülüşün gül fısıltısı
kalbimin çeliğini yalasın bakışındaki yalım
öyle yağmurlarla es kırılmış başaklardan
bir acı bozlağın yanık külleri
yedi veren sevdalar savursun yıldızlara
salın da gel samanyolum kadan ben alım
her menekşe kendi uçurumuna kanar
hüzünsüz bir ömür daha mı iyi
her gece kendi acısından ulur
her hasret yarasında büyütür sevgiyi
seher çağındasın gözlerin tepeden tırnağa tılsım
madem ki sonu yok bu hasretin var sen git
var sen git yaramda gülüşünden bir ışık kalsım
bir yıldız kayması kalsım bana
yürü ey küheylan salınışlım kadan ben alım
