kuyu .......
.......
sana yazıyorum bunu dost.. dinle içimden, kuyumun dibinden gelen sesleri...
varlığıyla yakıp yıkan olmasıyla olmaması arasında fark olmayan sevgili; sen de dur ,kapının önünde kulak ver bana...
kuyunun dibinde kalan ve ancak eğilip bakanların görebildiği bulanık sularım var benim... aktıkça hep içime içime; sitemimi, isyanımı, aşkımı, feryadımı alıp taşır daha diplere... saklar o bulanık su kendi derinlerinde...
yalnız kalbimin yaprakları düşmez o suyun içine, rüzgar da taşır uzaklardan hiç bilmediğim nesneleri...
bir bakarım ki bin çeşnili deryalar dolup taşmış kuyumdan...ancak eğilip bakanların görebildiği...
sarar bazen yağan yağmurlarla beni ,yeryüzününhiç görmediğim güzellikleri...
ara sıra eğilir ,bir de kendim bakarım hani; kuyunun dibi nasıl durulma ihtimali var mı yani...
......
......
öyle işte; basar da bazen içimi seller
yazıverir bir anda böyle ,eller...
