Ayrılanlar için
Yollarimiz burada ayriliyorArtik birbirimize iki yabanciyizHer ne kadar aci olsa, ne kadar guc olsaHer seyi evet her seyi unutmaliyizHer kaderin tesellisi bulunur, uzulmeInsan ne kadar sevse unutabilirMevsimler, gelir gecer, yillar gecerSen de unutursun bir gun gelirHic yasamamiscasina, hic sevmemiscesineUnutursun o gunlerimizi, gecelerimiziO gunlerce gecelerce sevismelerimiziHer seyi evet her seyi unutabilirsinHatta butun yazdiklarimi satir satirKalirsa, icinde bir derin sizi kalir
Ümit Yaşar Oğuzcan Süresiz Ayrılık... Buğulandı yüreğim son sözlerinde
Öfkemden kudurdum söyleyemesem de
Yok saydın herşeyi
Yaşanan onca şeyi…
Hüzünle sustum başım öne eğdi..
Ne söylenebilirdi ki?
Süresiz bir ayrılık yine..
Karar verilmişti benim yerime..
Dilimde bir serzeniş ama sessiz..
Yutkunur dururum,
Ellerim yumruk…
Vurmak istedim sana
Hırsla..hınçla…acıyla…
Alma ellerimi, bırak!
Bakma gözlerime, git!
Veda etme yine….çekil!
Bu sefer ne kadar bu süre?
Sen asıl onu söyle?
Suresiz ayrılıklar hep….
Kapanmayacak gözlerim,
İstanbul uyurken benim..
Günaha sokacaksın yine
Mübarek üçaylarda
Vuracağım şişelerin dibine
Başka nasıl vakit geçer
Seni beklerken …
Şu İstanbul gecelerinde…
