Divaneler, Divaneler
Divaneler, divaneler
Durun durun aşka sela Aşk esriği mestaneler
Durun durun aşka sela
Mest-i elestler kandaksız
Mestane mestler kanatsız
Saki duruptur canaksiz
Durun durun aşka sela
Merdaneler merdaneler
Erlik demi bu gündurur
Bas veruben can terkini
Vurun vurun aşka sela Ey nice hamle idelim
İşbu fenadan gidelim
Binin binin sevk atalım
Surun surun aşka sela
Muhabbet yoluna girip
Aşktan dava kılan kişi
Tan eylemiş asıklara
Görün görün aşka sela
Akıl ne bilir aşkı kim
Mağrur oluptur aklına
Aşkı bu gün bu YUNUS'a
Sorun sorun aşka sela
Yunus Emre
Dosttan Yüzüm Dönmez
Benim Deniz oldu birkaç kadeh,
Susaslıgım kanmaz benim
İniltilerim kesilmez,
Gözüm yaşı dinmez benim
Gel varalım bizim ile,
Ki giresin bahçelere
Daim öter bülbülleri,
Gülistanım solmaz benim
Bizim ilin bahçeleri,
Daim tazedir gülleri
Ma'muredurur bostanım,
Ağyar gülüm üzmez benim
Mansur kadehin nice kez
Ma'suka sundu elime
Dört yanımda od vurdular,
Kimse halim bilmez benim
Yana yana kul oluban
Sen ma'sukanin yolunda
Günde bin kez yanar isem
Dosttan yüzüm dönmez benim
Canım askın kulunğune
Ferhat olup tuttum başım
Daim dağları keserim,
Şirin’im hiç sormaz benim
Yunus eydur, ey sultanim,
Aşkın ile yandı canım
Gel kılar isen dermanım,
Artık canım ölmez benim
Yunus Emre
Gönüller Yapmaya Geldim
Benim burda kararım yok
Ben burdan gitmeye geldim
Bezirganim, metaim çok
Alana satmaya geldim
Ben gelmedim davi için
Benim isim sevi için
Gönüller dost evi için
Gönüller yapmaya geldim
Dost esriği deliliğim
Asıklar bilir neliğim
Devsiriben ikiliğim
Birliğe yetmeye geldim
O hocamdır, ben kuluyum
Dost bahçesi bülbülüyüm
O hocamın bahçesine
Şad olup ötmeye geldim
Burda bilis olan canlar
Orda bilisirler imiş
Bilisiben hocam ile
Halim arz etmeye geldim
Siz YUNUS'tan sorun haber
Dost kanda ise anda var
Haberi gel gör benden al
Ben onu görmeye geldim
Yunus Emre
Çıkdum Erik Dalına

Çıkdum erik dalına
Anda yidüm üzümi
Bostan ıssı kakıyup
Dir ne yirsin kozumı

Agrılık yaptı bana
Bühtan eyledim ana
Çerçi de geldi eydür
Kanı aldın kızumı

Kerpic koydum kazana
Poyrazıla kaynatdum
Nedür diyü sorana
Bandum virdüm özini

İplik virdüm çulhaya
Sarup yumak itmemiş
Becid becid ısmarlar
Gelsün alsun bezini

Bir serçenin kanadın
Kırk katıra yükledüm
Çift dahı çekemedi
şöyle kaldı kazanı

Bir sinek bir kartalı
Salladı urdı yire
Yalan değül gerçekdür
Ben de gördüm tozını

Bir küt ile güreşdüm
Elsüz ayağum aldı
Güreşip basamadum
Köyündürdü özümi

Kaf dağından bir taşı
şöyle atdılar bana
Öğlelik yola düşdi
Bozayazdı yüzümi

Balık kavağa çıkmış
Zift turşusın yimeğe
Leylek koduk toğurmış
Baka şunun sözini

Gözsüze fisıldadum
Sağır sözüm işitmiş
Dilsüz çağırup söyler
Dilümdeki sözümi

Bir öküz boğazladum
Kakıldum sere kodum
Öküz ıssı geldi eydür
Boğazladun kazumı

Bundan da kurtulmadum
N'idesini bilmedüm
Bir çerçi geldi eydür
Kanı aldun gözgümi

Tospağaya sataşdum
Gözsüz sepek yoldaşı
Sordum sefer kancaru
Kayseri'ye azimi

Yunus bir söz söyledün
Hiçbir söze benzemez
Münâfiklar elinden
Orter mâ'nı yüzini

Yunus Emre
Yar Yüreğüm Yar

Yar yüreğüm yar
Gör ki neler var
Bu halk içinde
Bize güler var

Bu yol uzakdur
Menzili çokdur
Geçidi yokdur
Derin sular var

Girdük bu yola
Işkıla bile
Gurbetlik ile
Bizi salar var

Her kim merdâne
Gelsün meydana
Kalmasun cana
Kimde hüner var

Yunus sen bunda
Meydan isteme
Meydan içinde
Merdâneler var

Yunus Emre
Anma mısın Şol Günü Sen

Anma(z) mısın şol günü sen
Gözün nesne görmez ola
Düşe suretin toprağa
Dilin haber vermez ola

Çün Azrâil ine tuta
Issı kılmaz ana ata
Kimse döymez o heybete
Halktan meded ermez ola

Oğlan gider danışmana
Salâdır dosta düşmana
Sonra gelmek peşîmâna
Sana ıssı kılmaz ola

Evvel gele şol yuyucu
Ardınca şol su koyucu
İletip kefen sarıcı
Bunlar hâlin bilmez ola

Ağaç ata bindireler
Sinden yana göndereler
Yer altına indireler
Kimse ayruk görmez ola

Üç güne dek oturalar
Hep işini bitireler
Ol dem dile getireler
Ayruk kimse anmaz ola

Yunus miskin bu öğüdü
Sen sana versen yeğ idi
Bu şimdiki mahlukata
Öğüt ıssı kılmaz ola

Yunus Emre
Yer Yüzünde Gezer İdim

Yer yüzünde gezer idim
Uğradım milketler yatur
Kimi ulu kimi kiçi
Key kuşağı berkler yatur

Kimi yiğit kimi koca
Kimi vezir kimi hoca
Gündüzleri olmuş gece
Bunculayın çoklar yatur

Doğru varırdı yolları
Kalem tutardı elleri
Bülbüle benzer dilleri
Danışman yiğitler yatur

Ulu kiçi ağlaşmışlar
Server yiğitler düşmüşler
Baş ucunda yay sımışlar
Kırıluban oklar yatur

Atlar izi tozulu
Önleri tabıl-bazulu
İle güne hükmü yaz(ı)lı
şu muhteşem beğler yatur

Yunus Emre
Ah N'ideyim Ömrüm Seni

Ömrüm beni sen aldadın
Ah n'ideyim ömrüm seni
Beni deprenimez kodun
Ah n'ideyim ömrüm seni

Benim derdim hey sen idin
Canım içinde can idin
Hem sen bana sultan idin
Ah n'ideyim ömrüm seni

Gönlüm sana eğler idim
Gül deyüben yiyler idim
Garipseyip ağlar idim
Ah n'ideyim ömrüm seni

Gider imiş bunda gelen
Dünya işi cümle yalan
Ağlar ömrüm yavı kılan
Ah n'ideyim ömrüm seni

Hayrım şerrim yazılısar
Ömrüm ipi üzüliser
Gidip suret bozulısar
Ah n'ideyim ömrüm seni

Bari koyuban kaçmasan
Göçgüncü gibi geçmesen
Ölüm şarabın içmesen
Ah n'ideyim ömrüm seni

Bir gün ola sensiz kalam
Kurda kuşa öyün olam
Çürüyüben toprak olam
Ah n'ideyim ömrüm seni

Miskin Yunus bilmez misin
Yoksa nazar kılmaz mısın
Ölenleri anmaz mısın
Ah n'ideyim ömrüm seni
Yunus Emre


Ey yarenler, Ey Kardaşlar
Ey yarenler, ey kardaşlar
Ecel ere olum bir gün
İslerime pişman olup
Kendi özüme gelem bir gün
Yanlarıma kona elim
Söz söylemez ola dilim
Karşıma gele amelim
Nettim ise görem bir gün
Oğlan diğer danişmana
Seladır dosta düşmana
Sol dört tekbir namaz ile
Dahi tamam kılam bir gün
Beş karış bezdurur donum
Yılan çıyan yiye etim
Yıl gece obrula sinim
Unutulup kalam bir gün
Basıma dikeler hece
Ne erte bilem ne gece
Alemler umudu hoca
Sana ferman olam bir gün
Yunus Emre sen bu sözü
Dahi tamam etmemişin
Tek yürüyeyim neyleyim
Üstadıma gelem bir gün
Yunus Emre
Ben Bunda Seyr Eder İken

Ben bunda seyr eder iken
Aceb sırra erdim ahî
Bir siz dahı sizde görün
Dostu bende gördüm ahî

Bende baktım bende gördüm
Benim ile ben olanı
Suretime can vereni
Kimdiğini bildim ahî

İsteyüben bulımazam
Ol ben isem ya ben hani
Seçemedim ondan beni
Bir kezden ol oldum ahî

Değme bir yol kandan bana
Dağılmayam değme yana
Kutlu oldu seferim
Hoş menzile erdim ahî

Münkir kişi duymaz bunu
Dertlilerin sezer canı
Ben aşk bağı bülbülüyem
Ol bahçeden geldim ahî

Mansur idim ben ezelde
Onun için geldim bunda
Yak külümü savur göğe
Ben "Ene'l-Hak" oldum ahî

Mun'im oldum yoksul iken
Benüm oldu kevn ü mekan
Yirden göğe mağrıp maşrık
Yire göğe doldum ahî

Nitekim ben beni buldum
Bu oldu kim Hakkı buldum
Korkum anı buluncadı
Korkudan kurtuldum ahî
Yunus Emre
İsteridüm Allah'ı

İsteridüm Allah'ı
Buldumısa ne oldı
Ağlarıdum dün ü gün
Güldümise ne oldı

Erenler meydanında
Yuvarlanur tup idüm
Padişah çevgânında
Kaldumısa ne oldı

Erenler sohbetinde
Deste kızıl gül idüm
Açıldum ele geldüm
Soldumısa ne oldı

Alimler ulemalar
Medresede buldıysa
Ben harâbat içinde
Buldumısa ne oldı

Yunus Emre
Yandı Yüreğüm Dutuşdı

Yandı yüreğüm dutuşdı
Bağrum ciğerüm kebabdurur
Aşıklarun şerbetleri
Bu derdüme sebebdurur

Bir niçeleri aşk düzer
Bir niçeleri aşk bozar
Bir niçeler esrük gezer
Eyle kim var harabdurur

Aşkıla çalındı kalem
Aşka yesirdurur âlem
Âşıklar arasında
Cebreil dahı hicabdurur

Medreseler müderrisi
Okumadılar bu dersi
şöyle kaldılar âciz
Bilmediler ne babdurur

Azâzil dâ'vi kıldı
Dâ'visi yalan oldı
Yalan dâ'vi kılanun
Pes cezası azabdurur

Ölmez aşk bilişleri
Esrük meclis hoşları
Dâim bunlarun işi
Çeng ü şeşte rebabdurur

Yunus imdi miskin ol
Hem miskinlere kul ol
Zîre miskin olanları
Arzulayan Çalabdurur

Yunus Emre
Herkime Kim Dervişlik Bağışlana

Herkime kim dervişlik bağışlana
Kalpı gide pâk ola gümüşlene

Nefesinden miskile anber düte
Budağından il ü şar yimişlene

Yaprağı hem dertlüye derman ola
Gölgesinde çok hayırlar işlene

Âşıkun gözi yaşı hem göl ova
Ayağından saz bitüp kamışlana

Cümle şair dost bağçesi bülbüli
Yunus Emre orada dürraçlana
Yunus Emre
Gelin Ey Kardeşler
Gelin Gelin ey kardeşler gelin
Bu menzil uzağa benzer
Nazar kıldım şu dünyaya
Kurulmuş tuzağa benzer
Bir Pir'in eteğin tuttum
"Ana beni" deyip gittim
Nice yüz bin günah ettim
Her biri de bir dağa benzer
Cağla Derviş Yunus cağla
Sen özünü Hakk'a bağla
Ağlar isen haline ağla
Erdem vefa yoğa benzer
Yunus Emre
Haber Eylen Âşıklara

Haber Eylen Âşıklara
Aşka Gönül Veren Benem
Aşk Bahrisi Olubanı
Denizlere Dalan Benem

Deniz Yüzünden Su Alıp
Sunuverirem Göklere
Bulutlayın Seyran Edip
Arşa Yakın Varan Benem

Gördüm Diyen Değil Gören
Bildim Diyen Değil Bilen
Bilen Oldur Gösteren Ol
Aşka Yesir Olan Benem

Sekiz Uçmak Âşıklara
Köşk Ü Saraydır Bilene
Musileyin Hayran Olup
Tur Dağında Kalan Benem

Deli Oldum Adım Yunus
Aşk Oldu Bana Kılavuz
Hazrete Değin Yalınız
Yüz Sürüyü Varan Benem

Yunus Emre
Evvel Benem Ahir Benem

Evvel benem ahir benem
Canlara can olan benem
Azup yolda kalmışlara
Hâzır meded iren benem

Düş döşedüm bu yerleri
Çöksü urdum bu dağları
Sayvân eyledüm gökleri
Girü dutup duran benem

Dahı aceb âşıkları
Ikrâr u din iman oldum
Halkun gönlinde küfrile
İslâmıla iman benem

Halk içinde dirlik düzen
Bu üstine kara dizen
Dört kitabı toğru yazan
Ol yazılan Kur'an benem

Yunus değül bunı diyen
Kendüliğidir söyleyen
Kâfir olur inanmayan
Evrel âhir heman benem

Yunus Emre
Hiç Bilmezem Kezek Kimün

Hiç bilmezem kezek kimün
Aramuzda gezer ölüm
Halkı bostan idinmişdür
Diledüğin üzer ölüm

Bir nicenün belin büker
Bir nicenün yaşın döker
Bir nicenün mülkin yıkar
Var gücini üzer ölüm

Yiğidi koca olınca
Komaz kendüyi bilince
Birini koyup gülince
Gözlerini süzer ölüm

Yunus Emre
Gelin Gidelim
Gelin gidelim,
Allah yoluna Feryat edelim,
Allah yoluna
Bir yılı bir gün
Gelecek o gün
Süregel yüzün,
Allah yoluna Derdine düşme,
Yolundan şaşma
Hiç Şerlik koşma,
Allah yoluna
Yunus'un sözü,
Kul olmuş özü Kanalar gozu,
Allah yoluna
Yunus Emre
Ben Söylerem,
Ben Dinlerem
Ben bir acep ile geldim
Kimse halim bilmez benim
Ben söylerem, ben dinlerem
Kimse dilim bilmez benim
Benim dilim kus dilidir
Benim ilim dost ilidir
Ben bülbülüm, dost gülümdür
Bilin, gülüm solmaz benim
O dost, bana gelsin demiş
Sundum kadeh, alsın demiş
Aldım kadeh, içtim şerap
Artık gönlüm ölmez benim
Ne durum var, ne durağım
Bir yerde yoktur kararım
Hakk'a münacat etmeğe
Belli yerim yoktur benim
Sor durduğum yeri bana
Gelirsen gösterem sana
Bir zerrece Hak'tan ayri
Gözüm nesne görmez benim
Tur dağında bir tecelli
Gör Musa'ya neler kildi
YUNUS eydur Hak katında
Sözüm geri kalmaz benim
Yunus Emre



İşbu Gönül Bir Kaledir
İşbu gönül bir kaledir
Akıl içinde sultan
Bu gönül bir hazinedir
Aşkı tutmuş bekler anı
Akıl bastan başa ürür
Nazar gözden baka durur
Akıl gönül icre durur
Ol uc haslet bekler ani
Akıl taht eyledi başı
Söyle bilir her bir isi
Dünya icre akıl kişi
Kimseye değmez ziyanı
Yunus Emre

Niçin Ağlarsın Bülbül
Hey Sen burda garip mi geldin
Niçin ağlarsın bülbül hey
Yorulup iz mi yanıldın
Niçin ağlarsın bülbül hey
Karlı dağlardan mı aştın
Derin irmekler mı geçtin
Yarinden ayrı mı düştün
Niçin ağlarsın bülbül hey
Hey, ne yavuz inilersin
Benim derdim yenilersin
Dostu görmek mi dilersin
Niçin ağlarsın bülbül hey
Kal'ali şehir mi yıkıldı
Ya nam-u arin mi kaldı
Gurbette yarin mi kaldı
Niçin ağlarsın bülbül hey
Gülistanlarda yaylarsın
Taze gülleri yiylarsın
Yavlak zarilik eylersin
Niçin ağlarsın bülbül hey
Uykudan gözüm uyandı
Uyandı kana boyandı
Yandı sol yüreğim yandı
Niçin ağlarsın bülbül hey
Ne oldu şu Yunus'a noldu
Askın deryasına daldı
Yine baharistan oldu
Niçin ağlarsın bülbül hey
Yunus Emre

Bu Dünyaya İnanma
Gelin bir nazar eylen
Noldu cihan içinde
Niceler toprak oldu
Bu az zaman içinde
O taze güller soldu
Bülbüller ötmez oldu
Ata, ana zar oldu
Kaldı zindan içinde
Canları oda yandı
Kuzuların kurt aldı
Ardınca baka kaldı
Zar-u figan içinde
Ey nice yarenleri
Hasret kaldı canları
Meğer ki buluşalar
Yarın cinan içinde
O ipek don geyenler
Hiç toz kondurmayanlar
Çürüyüp toprak olmuş
Tenler kefen içinde
O gözler ve o kaslar
O inci gibi dişler
O tenler ve o saclar
Yılan, çıyan içinde
Kamu çürümüş eller
O dudak ve o diller
O sevgili oğullar
Kalmış toprak içinde
Bu dünyaya inanma
Vefasın bulam sanma
Ömrün veren ziyana
Çoğu pişman içinde
Dünyayı bi-vefa bil
Aç gözünü yarağ kil
Sen dahi olursun bil
Kalma guman içinde
Yunus söyle sözünü
Yavi kil kendozunu
Ağardı-gör yüzünü
Koma firak içinde
Yunus Emre

Gel Gidelim Dosta Gönül
Bir karardan durmayalım
Gel gidelim dosta gönül
Hasretinden yanmayalım
Gel gidelim dosta gönül
Kılavuz ol gönül bana
Gel gidelim yardan yana
Canım kurbandır canana
Gel gidelim dosta gönül
Kara haberin almadan
Can bedenden ayrılmadan
Azrail bizi bulmadan
Gel gidelim dosta gönül
Gerçek murada varalım
Yarin hatırın soralım
Yunus Emre'yi alalım
Gel gidelim dosta gönül
Yunus Emre

Ben Bu Cani Canana
Ben bu cani canana
Kurban etsem gerektir
Dost aşkını sineme
Mihman etsem gerektir.
Mest ede askı beni
Bırakıp akli cani
Geçip kevn ü mekânı
Seyran etsem gerektir.
Yürüyem an'dan yana
Zerre'yem kândan yana
Yâni cânandan yana
Cevlân etsem gerektir.
Bulunca ben ol cani
Nideyim adı sanı
Aşk dârında ben beni
Berdâr etsem gerektir.
Sen ey Yunus'un cani
Olsun Dost'un kurbânı
Bilip sırrı nihâni
Âyan etsem gerektir...

Mumin olanları çoktur cefası
Ahirette çıkar zevk-ü safası
Onsekiz bin alemin Mustafa'si
Adı güzel kendi güzel Muhammed

Hakikatün Mâ'nîsin Şerhile Bilmediler

Hakikatün mâ'nîsin şerhile bilmediler
Erenler by dirliği riya dirilmediler

Hakikat bir denizdür şeriat anun gemisi
Çoklar gemiden çıkup denize dalmadılar

Bunlar geldi kapuya şeriat tutdı turur
İçerü girübeni ne varın bilmediler

Dört kitabı şerh iden âsidür hakikatde
Zîre tefsir okuyup mâ'nîsin bilmediler

Yunus Emre
Yunus Emre