CADDEYE DÜŞEN YALNIZLIĞIM
Sessiz bir yağmur yağar,
yedi tepesi ıslanır İstanbul'un.
siyah siyah bakar gözlerimiz...
çingene bir çocuğun,
sokak başında;
kirli ellerinin dokunduğu,
akortsuz keman tellerinden çıkan sesler;
dökülür kaldırımlara;
taşlara konar gözlerimiz...
buz beyazı bir ay doğar;
ışıkları yayılır gecenin karanlığına.
elleri cebinde bir adam yürür yalnızlığına.
çöp karıştıran köpekler
bacaklarına dolaşır.
bir eski sevdayı arar gözlerimiz...
yağmur değer saçlarına,
erozyona uğramış gibi duyguları;
kayar gider yüreğinden.
Taksim'in orta yerinde ıslanır anılar.
şimdi gitmek zamanıdır.
ışığını yitirir solar gözlerimiz.
caddenin aydınlığı geride kalır,
keman duyulmaz,
yedi tepesi ıslak İstanbul'da,
gece başlar;
yastıkta ağlar gözlerimiz...
Atila IŞIK Son düzenleyen Blue Blood; 30 Eylül 2006 03:43
