Mevsimlerden yine sen!
Yokluğun donduruyor.
Ellerim buz gibi.
Ayrılığın yaprakları dökülüyor can kenarıma.
Bulutlar yar topluyor!
Yağdı yağacak üzerime.
Sığınacak bir aşk'ım da kalmadı.
Kuytu bir köşeye çekilmiş ben'liğim!
Karantinaya alınmış hayallerim.
Ve bir cami avlusuna bıraktığım kalbim!
Üşüyoruz yokluğunun dondurucu soğuğuyla.
Mevsimlerden yine sen!
Dışarısı biz gibi.
Hatıraları yaksam ısınacağım hani.
Ama el vermiyor yüreğim!
Yar'dan kalan üç beş kağıt parçasını tutuşturmaya.
Sen yıne yüzünü gösterdiği anlayacağın!
Nefesim bile kokuyor aşksız'lıktan.
Sol yanımda hafif sancılar,
çekmecemde dolup taşan kırmızı reçeteli ilaçlar.
Bir intihar gibi ömrümü adadığım sevdalar,
bavuluma topladığım kat kat dostlar.
Hepsi ihbar ediyor beni aşka.
Kaçacak bir sen arıyor,bulamıyorum.
Mevsimlerden yine sen!
Donmuyor ölüyorum...
