Ağlama Yeter

Hoşça kal demeden, ah yunus gözlüm,
Duman yalnızlığın dağında öldüm.
Volkandım severken, şimdiyse söndüm,
Hazindir ayrılık, ağlama yeter.

Aşkımızdan uzak, artık sensizim,
Boşlukta kimsesiz ve nedensizim,
Kapandı gözlerim, nursuz, fersizim,
Yoruldu bedenim, baston ol yeter.

Seninle yaşandı en güzel günler,
Aşkımıza ettik kutsal yeminler,
Bir hiç uğrunaydı, bitti sevgiler,
Anılara dalıp yaşamak yeter.

Acıları katıp aşk kadehine,
Bir dikişte içtik şifa yerine,
Şimdi sürmeler çek o gözlerine,
Bir umudun kalsın elinde yeter.