Hep iyi
Dört yıl sonra yeni albümlerini Playing The Angel’ı yayınlayan Depeche Mode’ un salt iyi bir elektronik müzik icra eden grupluktan öte ifade ettiği anlam bir kez daha kanıtlanmış durumda. Ne pop müziğin tam anlamıyla pop, ne rock müziğin tam anlamıyla rock müzik olarak yapıldığı böyle bir dönemde çıkarmış oldukları albüm kelimenin tam anlamıyla ilaç gibi geldi.
1980’lerin karmaşık pop müzik ortamından bugünlere gelinene dek, gerçek anlamda bu müziği yapan ve çizgisini daima yukarılara taşıyan grubu sadece bir pop grubu olarak kimliklendirmek açıkçası Depeche Mode için büyük bir haksızlık olacaktır.Bu bağlamda yayınladıkları son albümleri "Playing The Angel" ile yarattıkları hava, geçmişte büyük başarılara atmış ve bu başarılarının mirasını yeme amacı ile yeni albümler çıkaran bir çok gruptan neden çok farklı olduklarının sağlam bir kanıtı olmakta. Tıpkı 2001 yılında yayınlamış oldukları Exciter albümündeki gibi.Bir müzik grubunu daimi kılacak olan en önemli kriterin ilk önce iyi müzik yapmaktan geçtiğinin en iyi kanıtlarındandır Depeche Mode. Sahne performansının çoğu rock grubunun bile ulaşamadığı derecede iyi oluşunu kesinlikle kaçırmamalıyız gözden.Grubun solisti Dave Gahan’ın elektronik müzik ağırlıklı bir alt yapıda bile kitlelerle yakaladığı daimi elektrik kimi zaman tehlikeli boyutlara ulaşsa da (!) grubu her daim geçek anlamda popüler ve reddedilemez kılmakta.Geriye dönüp baktığımızda başta Enjoy The Silence olmak üzere; Little 15, Policy Of The Truth, I Feel You, World In My Eyes, Things You Said, Never Let Me Down Again, Personel Jesus ve Free Love gibi bugün artık birer klasik halini almış albümlere imza atan grubun tam anlamıyla hak ettiği değeri görebildiğini söylemek ne yazık ki çok zor.Tamam rock n roll müzik bir devrimdir, tarihinde mükemmel gruplar ve unutulmaz şarkılar yaratmıştır.Ama Depeche Mode gibi yaratıcılık konusunda birçok klasik rock grubundan aşağıda olmayan bir grubu sırf pop ağırlıklı müzik yaptığı için bu gruba gerektiği değeri vermemek çok da akılcı ve adilane bir çözüm olarak durmamakta karşımızda. Milenyum fırsat bilinerek hazırlanan yüzyılın en iyileri listeleri halihazırda belleğimizdeki yerini korumakta.Adı geçen birden fazla Depeche Mode klasiğini bırakın sadece Enjoy The Silence gibi değeri biçilemeyecek bir parçayı bile o listelerin hiçbirinde görememiştik.
Biraz daha ileri gidelim.Salt grup olarak büyük popülariteye ulaşan rock bandlarının ve bu ekiplerinin üyesi olmaktan öte bir vokal gücüne sahip olmayan solistlerinin ‘en iyi vokalistlerden’ olarak değer görüldüğü bir ortamda (içlerinde Mıck Jagger, Steve Tyler gibi isimler de mevcuttur) hem ses rengi hem de vokal gücü olarak tartışamayacağımız bir güce sahip olan Dave Gahan’ın o hep söylenen ama gerçekten sahibi olmayanlara atfedilen ‘karizmasına’ rağmen bu listelere giremeyişinin tek açıklayıcısı olabilir. Spekülasyon yaratmadan sadece iyi müzik yapmak. Türün önemli olmadığını müziğin sadece iyi ve kötü olarak bir ayrıma tutulabileceğinin en iyi kanıtı olmuştur her zaman Depeche Mode. Gerçek anlamda hak ettikleri değeri ne zaman mı görecekler diye sorarsanız ne yazık ki çok da beklemeyeceğiz! Grup, üyelerinden Andy Fletcher’in dediği gibi birkaç albüm daha yayınlayıp tarihe karışırsa, gerekli övgüler peşinsıra dizilecektir.Fakat o zaman bir başka hüzün yaşanacak ve gerçek müzik dinleyicisi bu sefer tam anlamıyla öksüz kalacaktır.

Deniz Kaya - 19 Kasım 2005, Cumartesi