Ağladığımı kimseye söyleme anne
Onlar beni güçlü biliyor
Onlar beni en zor günümde bile ayakta biliyor
Ben aslında gülerek geçirdiğim he günün akşamı evde ağlarken
Onlar benim içimin sızladığını, yüreğimiz yandığını bilmiyor...
Ağladığımı kimseye söyleme anne
Onlar beni kral belliyor
Onlar beni kızdım mı dünyayı yakacak insan biliyor...
Ben aslında onun gözlerine bakmaya bile kıyamazken
Onlar benim biri uğruna üzülecegimi tahmin bile etmiyor
Ağladığımı kimseye söyleme anne
Onlar beni ağlamaz biliyor
Onlar beni üzüldüm mü bulunduğum şehri bulutlar kaplar biliyor.
Ben aslında odama kapanıp sitem duygusuyla bir köşeye sinerken
Onlar beni hiç bir şeyin sarsacağını akıllarının ucundan bile geçmiyor..
Ağladığımı kimseye söyleme anne
Onlar bunu hiç bilmiyor
Onlar için ben en sağlam köprülerden daha sıkı baglıyımdır hayata ..
Ben aslında ölümle yaşam arasındaki ince çizgide bir o yana bir buyana giderken Onlar hala benim için hayatın büyük bir hayal kırıklığı olduğunu bilmiyor
