Yalnızlık mı?
Yüzünü atıp sabah kuytularına
Geceye göz kırpmaların yordu seni
Yapma!
Bir de gizini saklayamadığın
Yetim kelimelerin
Konuşma!
Yıldızlara ninniler söyleyen
Balıkçıyla seyrettiğin o serseri manzara
Şimdi senin
Sadece senin aklında...
Bırak
Şu buruşuk zamanların
Ardından bakmayı
Avunmak için
Yalnızlığa sığınmayı...
“Acıyı atlatmak” sadece bir şiirdi
Ve sen bir türlü öğrenemedin gitti:
Hiç bir gündüz geceyi yenemez
Ve yalnızlık asla yalnız gelmez...
/ Sen hâlâ, şafak ile gurupta, gökyüzünün rengini aynı sanıyorsun…
Üstelik hâlâ gözlerin var…
Geceyi getiren ve götüren semânın aynı olmadığını öğrendiğinde, anlayacaksın yalnızlığın da kimsesizlik olmadığını… /
