bende aynı dertten muzdaribim o yüzden seni çok iyi anlayabiliyorum. 1,5 yıllık evliyim ve eşim tam bir oyun bağımlısı, ve bu bağımlılık evliliğimi resmen kabusa çevirdi,ne yaptıysam vazgeçiremedim. güzellikle konuştum, görmezden geldim, kavga ettim, aptala yattım şakaya vurdum... yok yok yok...verdiği sözleri en fazla bir hafta tutabiliyor. sonrasında biseye bakıcam diye giriyo ya da internette bakması gerekn bişeyi bahane ediyo ve oyunu acıp yine saatlerce ayrılmıyo. calısıyorum ve ustelik hamileyim. belki onun destegine en fazla ihtiyacım olan bu donemimde o aptalca bi oyunun pesinde gozu dunyayı gormuyo aksamları surekli yalnız oturuyorum, yalnız kalınca sinir katsayım gittikce artıyo, konuscak biri arıyorum ailemde farklı bir sehirde. derdimi kimseye anlatamıyorum,artık cok tukenmis hissediyorum yuzunu gormek, eve gitmek istemiyorum artık. zaten artık tahammul edemiyorum ve bende cabalamayı bırakmıs durumdayım neyaparsa yapsın diyorum ve giderek kopuyoruz. artık beraber yatamıyoruz bile. beni, evliligini, karnımdaki cocugunu boyle aptalca bi oyuna degistigini gordukce kahroluyorum ve nefret ediyorum ondan