SEV KÜL
çaldın mı gönlümü
amansızca dökülürsün şiirime
deniz mavisini soyunur
yeşile bürünür sessizce
kuşlar pencereden seslenir
çiçekler güzellikle sevişir
rüzgarın serinliğinde büyüyen
gönlümdeki şu ateş
çaresiz uykularımın kaderidir
ve bu yangından kurtuluş yoksa eğer
rüyalarım bir tek senin esirindir
beni öyle sevindir ve öyle küllendir