KARAYILAN
bir varmış bir yokmuş tanrının kulu çokmuş.çok demesi,yok demesi günahmış.evvel zaman içinde bir ülkenin dertli bir padişahı varmış.çok devletli bir padişahmış.bu padişahın hiç çocuğu olmazmış.yıllar yılı sürüp giden bu dert yüzünden içi,dışı günü gündüzü geceler gibi kararmış,yediğinin tadını alamaz,gezip gördüğünde 2 kaşının arası düğümlenmiş çözülmez olmuş.bir gün sadık vezirini çağırtıp:"hay benim sadık vezirim benim halim ne olacak"diye yakınmış.
vezir çok akıllı,hem ulu yollu bir ünlü kişi imiş:"padişahım,tanrı size uzun ömürler versin,gönlünüzü karartmayın.yarından tezi yok sizinle tedbil giyinip taşraya sefere çıkalım.belki yollarda ağzı dualı biri ile karşılaşırız.belki uğursuzluğumuzun düğümü çözülür."demiş.padişahın bir an içi ferahlamış.
ertesi gün giyinip kuşanıp sefere çıkmışlar.bir çeşme başına,dinlenmek için gelirler.yemek yemişler dinlenmişler.uzaktan bir derviş babanın geldiğini görmüşler.padişah derviş babaya:"ey derviş baba!ben padişahım.gönlümdeki dileği bilirsin belki."deyip derviş babanın elini öpmüş..derviş baba:"üzüntün büyük,dileğin çocuktur."demiş. padişah:"aman derviş baba bir çocuğum olsun da isterse yılan olsun."demiş.derviş baba da koynundan al bir elma çıkartıp,padişaha:" padişahım bu elmayı ikiye bölün.birini siz,birini de sultan hanım yesin.Tanrının büyüklüğüne sığının.dileğiniz yerine gelsin."demiş.yıllar aylar birbirini kovalarmış.9ay tamam olunca sultanın sancısı tutar,bir türlü doğuramaz.sonunda oğlan yerine bir karayılan doğurur olur.ebeler çağırılır hemen.ama karayılan yanına yaklaşılmasını istemez,ebesi yaklaşınca onu sokup öldürürmüş.yeniçeriler kalfalar ülkeden ebeleri hep çağırtır karayılan hepsini sokup öldürürmüş.eli yatkın olanlar o ülkeden göç eder veya bir yere sokulurmuş.sonunda bir kenar mahalleden bir binanaın kapısını çalarlar.yaşlı bir kadına evde ebe varmı diye sorarlar.kadında hiç sewmediği bir kızını söyler.kalfalarda kızı alıp saraya götürür.kızın gerçek anasının mezarını görür kız.kalfalara bekleyin der.anasının mezarına gidip :"
anam anam has anam !
üvey anam saraya yolluyor
sultan hanım yılan doğuruyor,
elini uzatanı sokup öldürüyor,
ölmeye giderim anacığım.
diye ağlamaya başlayıncamezardan ses gelir:
"ah kızım,vah kızım,
geride kalmış bahsızım!
bir kaba süt koy
sütü karşıdan tut
karnındaki karayılan
düşer sütün içine
kapatır padişaha sunarsın.
demiş.kız çok sevinmiş.hemen saraya gidip bir kap süt istemiş ve anasının dediklerini yapmış ve kabı padişaha uzatmış.padişah çok sewinmiş.yıllar geçmiş.yılan büyümüş okumak istemiş.ama hocalar çok korkuyormuş çünkü yılan yanlışyapınca hocalar kızıyormuş ve yılan onları sokuyormuş.kızı yine çağırmışlar. kız yine anasının mezarına gidip yakınmış.anasının mezarından şu sesler gelmiş:
ay kızım zavallı kızım!
geride kalmış bahtsızım!
40 gül çubuğu alırsın,
şehsadenin yanına varırsın
okuturken sana saldırırsa,
40 çubuk ile vurursun
biri ile dikilip durursun
deyince kız çok sewinmiş. dediklerini yapmış ve yılan okumayı öğretmiş.yıllar geçmiş.yılan evlenme çağına gelmiş.lalasına demişki:"evlenme çağına geldim babama söyle beni evlendirsin."demiş.kızların hepsini çağırmışlar ama yılan onları sokup öldürüyormuş.sonunda kızı hatırlamışlar.kızı çağırtmışlar kalfalarla.kız anasının mezarına gelince anasına dert yanmış.anasınnın mezarından da şu sözler çıkmış:
40 kirpinin derisini,
dikenlerin irisini
giyinir kuşanırsın
karayılan saldırdıkça
diken batar geriler
çıkar kürkünü derse
önce o çıkarsın sonra sen
o soyununca davran hemen
ocağa atar yakarsın kürkünü
şehsadeye kavuşursun.
deyince kız çok sevinir anasının dediğini yapar.kirpi postunu giyer.yılan saldırınca dikenler batarmış."çıkar şu postunu" demiş şehzade.kız "önce sen çıkar "demiş yılana. yılan çıkarmış.kız davranmış ve postunu yakmış kendi kürkünü de çıkarmış ve o gece çok güzel geçmiş.
sabah olunca kız ile şehzade padişahın yanına gelmiş.padişah bakmış ki yılan yok,önünde kocaman bir şehzade.çok sevinmiş.40gün 40gece düğün yapmış...
bu masal da burada sona ermiş,hepsi çok mutlu olmuş...