DAVETSİZ KONUK
Kim seslendi? Kim uyandırdı derin uykularından?
Apansız ve hiç beklenmediği bir anda çalınıverdi kapı; Sessiz, derinden ve ürkek…
Kapıyı açmak açmamak arasında ikirciklenmek!
Hazır mıyız? Bekliyor muyuz “yeni” konuğu?
Her şey yeni…
İlk kez nefes alır gibi, ilk kez görmek ve duymak gibi…
Yeniden doğmak gibi her şey.
Belki bekliyor, istiyordun ve çalan kapıya koşarken içindeki fırtınanın dışarıya taşmasını görmedin bile.
Her şeyin yeni baştan başlayacak olması da korkutmaz! Özlemeler, düşünmeler…Korkulara düşmek yeni baştan…Yüreğin dibine itelediğin duygular ve bir zamanlar tam kıyıda durup da “denize mi açılmalı, yoksa karaya geri mi dönmeli” soruları ne kadar uzakta şimdi…
Kapılıvermek yeni bir ateşe; Ansızın…
