"Carosses â cinq solz" olarak bilinen sekiz
yolcu kapasiteli ilk otobüsler, 1662 yılında Paris'te
hizmete girdi. Kuruluşun isim hakkını,
ünlü Fransız filozof ve bilim adamı Baise Pascal
ile arkadaşı ve mali destekçisi Duc de Roannez
aldı. Tarifeli servislere ise ilk kez
18 Mart 1662 günü Saint Antoine kapısı ile
Luxembourg kapısı arasında başlandı. 7-8 dakika
aralıklarla dört araç bir yöne giderken,
üç araç da aksi yönde hareket ediyordu. Önceleri,
nerede binilirse binilsin ya da nerede inilirse
inilsin, aynı ücret alınıyordu. Ancak, bir
süre sonra durak sistemi geliştirildi ve belirli
mesafeler için belirli ücretler saptandı.
Bu kitle ulaşımı, alınan patent gereğince
binmeleri yasaklanan askerler ve köylüler dışında,
bütün kent halkının büyük ilgisiyle karşılandı.
Aristokratlar bile, özel arabalarını bir
durakta bırakıyor, o "kalabalık" otobüslere
binerek, "tam yedi kişiyle birlikte", üstelik
halktan kişilerle seyahat etmenin "romantizmini"
yaşıyorlardı. Kral dahi bu modadan
kendini kurtaramadı ve bir gün bu yeni ulaşım
aracını deneyerek, tarih boyunca otobüse
binen sayılı kraldan biri oldu.
5 Temmuz'dan itibaren, dört yeni hat daha
işletmeye açıldı. Ne var ki, ilk modanın etkisi
geçip, aristokratlar alışageldikleri ulaşım
araçlarına geri dönmüşlerdi. Burjuvalar da
otobüs ücreti ödemek yerine, adamlarına yürümeyi
öneriyorlar ve hatta zorluyorlardı,
'Şirketin faaliyete geçmesinden beş ay sonra,
Pascal öldüğünde, otobüsler yarı yarıya
boş gidip gelmeye başlamışlardı. Ancak, Duc
de Roannez, 20 yıl daha inatla dayandı ve otobüslerini
seferden kaldırmadı. Nihayet çok
yaşlanınca, işin peşini bıraktı. Otobüslerin kitle
ulaşım aracı olarak Parislilerin hizmetine yeniden
girmesi için aradan çok uzun yıllar
geçmesi gerekti. 1819 yılında Jacques Lafitte,
bir otobüs filosuyla, dünyada ve Paris'te
ikinci denemeyi başlattı. Bu kez, her otobüsün
16-18 yolcu kapasitesi vardı