Sarsılınca bir kez depremleri gönlümün,
Tek nazarına prangalanır bulanık gülüşlerim
Kırılır aynaların en aşina yüzü
Ve solar tek nefeste renkleri baharın.
Soldukça soluyanım bu acı rengini nefesin
İnfilakı bitimsiz mayınlarda..
Gel-gitlerde sıkışan acıları depreştirir sanrılar
Uykusuz gecelerimin ıslak karanlıklarına!
Bir de sen perçinlenirsin
Son sözünde lisanı sürçmüş mısralarıma!
Bir de sen biçersin kara kefenler hesabı olmayan ölümlerime!
Ruhu olanlara giydirilen ak ihramlar yakışmaz üzerime!
Güneşi olmayan ufuklara sürülür kirpiklerim
Çıkmaz sokaklara adreslenir
deli bir poyrazın savurduğu solgun düşüşlerim
Soluklar o anda kısık naralarımı uğultulu kan resitallerim
İçime çektiğim tüm hayallerim...
