hayata bır yerınden
iliştirilivermişim
eğreti bir kimliği sahiplenmek zorunda oluşum
topuklarıma kadar çıkan çamur
ne kadar dünyalı olduğumun belgesidir
ensekökümde çakılı bir dağ
hep birşeyler saklıyor benden
uzak ülkelerden pembe ezgiler dinleyen ben
yazık, yastığımın nabzını bile dinleyemiyorum
hayallerim de acılarım gibi naftalinli
putlar, hayatla aramdaki barikat
boğazıma kadar girdiğim öfke
tufanında boğacak beni hakikat