ben daha lise öğrencisiyim ilkokul yıllarımda 4 senedir birini sevmiştim ama karşılıksızdı o ayrı bir şehirde oturuyordu.Belkide bilmiyordu onu sevdiğimi hep bir umut içinde bekledim o zamanlar yüzüm hiç gülmezdi sonra sosyal sitelerden sevgilisi olduğunu öğrendim ve umudumu kesmem gerektiğini anladım ve unutmaya çalıştım çünki o neyle mutluysa devam etsin bu mutluluğu bozmak istemedim her kim beni sevdiğini söylesede takmaz oldum çünki erkekler hep kızlardan yararlanmak istediklerinden eminim bazıları için geçerli bunlar.Erkeklere yüz veren kızlardan değilim neyse aylar geçti yarası hala varsa bile hatırlamaz oldum şimdi ise okulun ilk başlarında bir çocuk gördüm göz göze geldik sıradan biri olarak seçtim okul başlayalı 4 ay falan olmuştu galiba sonra ne zaman görsem yok hayır hoşlanmıyorum ondan diyip kendimi kandırdım ama kalbimin onu seçtiğini biliyordum belki oda seviyordur kim bilir ama sanmıyorum biz gençler bazen hayatı pembe olarak görüyoruz ama gençliğin verdiği duygularlada kalbimize söz ister istemez geçiremiyoruz gerçekten bu çok üzücü bir şey şimdi ise sadece bekliyorum zaman neyi gösterir herkez inşallah sevdiğine kavuşur ben bir türlü kavuşmadım bari acı çekenler aşık olanlar kavuşsun kavuşursanızda sevin 1 2 günlük değil ömrünüzün sonuna kadar...
sonra gerisi gelir