Az sonra akşam yürüyüşüme çıkacağım yine. Yine adım adım gezeceğim son kırıntılarını bulabilmek için bu şehri. Yine pazarlarına dalacağım, parklarında ağaç diplerini tarayacak gözlerim. Yalnız yalnız otobüslere bineceğim. Sen olabilirsin diye duraklarda bekleyeceğim, hem ıslanacağım yağmur altında. Seni arayacağım yine bu akşam "şehir yürüyüşüm"de. Cami avlularında güvercin kovalayacağım, tıpkı seninle yaptığımız gibi. Sahafçılarda olacağım bir zaman, boş boş bakacağım vitrinlere. Mankenleri sana benzeteceğim, belki seyredeceğim sen diye. Sahile uzanacağım sonra martı seslerini duymak için. Martı seslerini duymak, seni duymak olacak. Deniz mavisinde seni göreceğim, seni içeceğim deniz gibi, senin kokunu getirecek bana deniz esintileri. Buruk bir tad gelecek damağıma, hem hüzün, hem sevinç belirecek yüzümde. Balıkçılarla sohbet edeceğim yanlız olmadığıma inandırmak için kendimi. Akşam yürüyüşüme çıkacağım yine. Batan güneş bana maziyi hatırlatacak. Güneşin batmasının senin gitmenle eşdeğer olduğu gelecek aklıma. Sen gitmeden önce güneşin hiç batmadığını hatırlayacağım birden. Ve birden yine mahzun çöküntüler içinde eve dönmem gerekecek. Seni sahilde bırakıp evin yolunu tutacağım yarın akşam oluncaya kadar...
Giderken senin beni bu şehirde bıraktığın, nasıl bıraktığın... Düşüneceğim.
