Yalnızlık korkulu şiirler yazıyorum ellerim titrek,
Her kelimeyi ömür cümlesinden çaldığımı bilerek.
Daha çok konuşmak istiyorum içimde kalan olmasın,
Ölümümü duyan dostlar tanımadığı bir ruha ağlamasın.
Ömürlü besteler yapıyorum, sol anahtarı aşk, esi ölüm olan.
Ruhumun güftesi yoruluyor, hüzün kokan ıslığı çalmaktan.
. . .
Geride kalan çok şey var daha, az zaman kaldı kıyametime,
Biraz daha nefes istiyorum sitemlerim kalmasın ahiretime.
Bir rüzgarla postalıyorum gidenlere yazılmış mektupları,
İçimde kalmayın, helal olsun, yetim yanımın yitik süvarileri.
Düşlerimi sarmalayıp telaşla semanın eline tutuşturuyorum,
Küskün bir yüreğin sancısına umut olsun diye tembihliyorum.
Gözyaşlarım vardı benim birde kurusun diye yıldızlara astığım,
Onları aşıklara emanet ediyorum yangınlarımdan taşırdığım.
Alıntı.
