12102005 Bölüm 7
Her gün geçtiğim yoldan, başım önde yoluma gidiyordum gene. Tek fark; acı bir fren sesisiydi irkilmeme neden olan!.. Kafamı kaldırdım sese yöneldi gözlerim elimde olmadan. İki araç sahibi atışıyorlardı; sen ve ben kavgasında kimin haklılığının tescili için yırtınıyorlardı.. İlgim dahada çoğaldı ve izlemeye başladım sonucun nereye ulaşacağı o an aşikar bir şekilde belli idi. Hararetli tartışma dozunu artırdığı anda düşürdü sonuçta biri yol verdi diğerine ve herkes yoluna gitti. Kendimce nerden nereye geldik dedim. Bu kadar kalp kırmadan şu basit işi yapamıyoruz nedense illa kalp kırılıcak sonra sonuca ulaşacağız nedense..
Aslında içimizde saklı kalan hisselerin bir anda kendilerine bir yol bulduğunda dışarı kaçması gibi bir şey bu. Anlam ifade etmesi yada haklılık derecesi hiç önemli değil sonuç sadece deşarj yöntemi belli ki bu. Acımasız dünyada acımassızca yaşam güdüyoruz. Haklılığımız yada doğrumuz anca karşımızdakinin duymak istediğiyle örtüştüğünde anlam ifade ediyor neyazık ki...
Yaşama heyecan gelmesi yada yaratmak için pozitifliği ele almamız gerek; her tur negatiflikten kurallar yada kaideler tersini yazsada tek bilinmiyenli denklem değildir aslında..Pozitif olmak...
Siz Pozitifmisiniz? Bu yazıyı yada yazılarımı okurken birşeyler ekleyebiliyormusunuz cümlelerime, yada alabiliyormusunuz karanlıktaki ışığın ip uçlarını...
Gerçekler ve yalanlarla dolu dünyamızda kefenin neresindeyiz sizce? İşin doğasında var bu iyi yada kötü belkide çirkin ama var. Olmalıda birbirlerine değer katmak için. Aşırı dozda olmamak yada uyumlu olmak adına verilen savaşta her zaman galip çıkmak için her yenilgiden bir ders almak gerek yada yenilmeyi beklememek.... Saygılarımla 
kompetankedi 
