İsmini isimsiz duvarlara yazıyorum,
Kimsenin bilmediği şarkılarda ağlıyorum
Sensizliğin bilmecesindeyim daha çözmeye çalışıyorum
Sonbahar geliyor gözlerime, bazen dökülüyorum
Döküldükçe rahmet oluyorum, susayan sevdana
Bazen bir türkü söylüyorum, ta derinden
Aydınlanmaya çalışıyor içimdeki karanlık, ben aydınlandıkça
Karanlıklardan soruyorum seni bazen
Ağlıyorum, ağladıkça seni çok seviyorum
Şimdi içimdeki bütün sevgileri yüreğime atıyorum
Çünkü bir gün hepsini bana kusacaksın
Hani bir şiir vardı sana yazdığım hatırlar mısın
Ağlamanın zindan olduğu bir ülkede sen prens ben prenses olacaktım
Karanlığı yenecektik, ma****a sadece ağlamayı zindan edecektik
Yarınlar olmasa da kıracaktık, umut sürgünü, ayrılık zincirini
Hatırlar mısın hasret kelebeği,
Hatırlar mısın gözleri mehtaba benzeyen zalim adam
Hatırlayamazsın!....
Çünkü sen unutmaya sevdalısın, bense sana sevdalıyım
Ben şimdi yorgun bir şair gibi
Yüreğini, alın teriyle kazanan bir işçi bedeni gibi
Yorgun, argın. kimsesiz, sensiz
Ve seni seviyorum hala
Seni sevmeme sebep olan bir şeyler var biliyorum...
SEVDA
