Gözlerim takıldı özlemlerime.
Bir serçe kalbimi kırdı.
Toprağın gözyaşıydı gözlerinden elime akan. Güçlü ve kutsal, zarif ve tılsımlı... Ruhum sellere mesken... Ellerim yangın yeri... Yüreğim...
Acı aşkın yazısı, aşk acının turası...
Tarifsiz nice karanlıklar geçti gecelerden, nice isyan vazgeçti hecelerden... Görmüyor musun, nice yıldız ölüyor, sebep senden. Takvimlerden gemiler yaptım. Saldım zifirî gidişine. Battı zamanlarım, kayboldu yokluğunda. Ne yaş kaldı, bana; ne yaşamak. Ne yâr oldum; ne ihtiyar...
Şimdi gelsen... Neye yarar...
Tek kelimeydi bende "dünya", "hayat" tek kelimeydi. Sende saklıydı nice anlam, binlerce söz. İki heceydi "yokluk". İki hece "imkân"... Hecelere bağladın ellerimi, ayaklarımı. İki kelimeyle vurdun sol yanıma. Aldın sözlerimi, anlamlarımı savurdun, kuru toprağa. Ölü kelimeler kapadı üzerimi, makberim oldu o son gülümseyişin. Ben seslenemedim, sen ardına hiç bakmadın.
Şimdi gözlerinden akan, yalanıdır vefanın.
Şimdi "anlam" tek kelime...
Şimdi "sen" anlamını bilmediğim bir hece...
Gün akşam... Mevsim hazan...
Yıllar oldu,
"Değiştim" diyorsun.
Aynısın, görmüyorsun.
Adı hâlâ ayrılık;
değişmedi bende zaman.
