Şiire Düşen Ayrılık
kanlar içinde önüme düşüyor
düşlerimde umuda uçan kuşlar
içim ürperiyor, korkuyorum
sen gidiyorsun...
ölümün soğukluğu alacak biliyorum
geceden aldığın soluğunun yerini
ve ben üşüyeceğim her soluğumda
haykırışlar boğacak suskunluğumu
gidişindeki sessizliğin ardından...
şimdi sen gidiyorsun
sızlatırken iliklerimi acı
kimbilir kaç dağın ötesindendir gelen
bana her zaman dost olan sesin
duyamıyorum
her yankısı ızdırapken
bir ağrıdır yüreğimdeki inilti;
" o yok artık... "
gidiyorsun işte
söküp akıttığın yerden
sazının telinden ruhuma akan türkülerini
kimbilir belki başka gecelerde
başka iki kişilik dünyaların olacaksınız
sen ve türkülerin...
