YAĞMUR MEVSİMİ
sonsuz karanlığına hazırlanan
yokluğunu oya gibi işlediğim gecenin kör saatlerinde
akrep yelkovana saldırırken
Bursa işi iki tarafı keskin hain bir bıçak
yüreğime değdi değecek
yokluğunda
anılar dolu dizgin üzerime yığılırken
yalnızlığıma ortak duvarlar kör ve sağır
ve şiirlerim kanarken
gözlerinde denizin mavisi
ellerinde papatya
ayrılık ve yalnızlığımı gizlediğim
karanlık zamanlardan çıkar gelirsin
sesim kilitlenir
dilim kırık
sen geldin diye
papatyalar içinde bahar dolar odama
sen geldin diye
göç mevsimini unutur kuşlar
sen geldin diye
en kuytu köşelere gizlenen yarım sevdaların külleri toplanır
sonra
kuruyan dallarından can suyu çekilmiş
sararan yapraklar kadar aceleci
ve damardan boşalan kan gibi çıkar gidersin
gitmeseydin
gözlerine benzer denizleri ve gökyüzünü
ve nehirleri anlatacaktım
gitmeseydin
kum fırtınalı çöllerden çıkacak
dağların koyaklarında biriken buzlara dalıp
nehirlere kavuşacaktık
gitmeseydin
zamanın sonsuzluğunda
rotasız pusulasız yollara çıkacaktık
gitmeseydin
gökten düşen üç elmayı paylaşacaktık
şimdi gidişinle
şarap rengi gözlerimde yağmur mevsimi başlar
