BU KENTTE KALAMAM
olmadığın gecelerimde
gözlerine benzer mavi boşluğunda
yıldızlar birer birer sönerken
ve dilime acı bir tat gibi
dolarken yokluğun
karanlık sokaklardaki
bütün vedalarda ben varken
ve tüm ayrılıklar beni anlatırken
bu kentte kalamam
sokaklarda başı boş korkular kol gezerken
ve umutsuzluk
ve yalnızlıklar gizlenmişken köşe başlarına
yenilgiler dört bir yanda dururken
ve talan edilirken duygular
bu kentte kalamam
ışıksız ve sensiz yollarda
seni anımsatırken tüm sokaklar
ayaklarıma dolanırken kaldırımlar
her vedada bir yeni kurşun saplanırken yüreğime
dipsiz kuyularda can çekişirken umutlarım
düşlerim yere düşen camlar gibi param parça iken
ve senliliğin ipi çoktan çekilmişken
bu kentte kalamam
baharlara
ve papatya kokusuna inat
her mevsim hazansa
ve yalnızlık yağmurları dinmeyecekse
özlem kokusuysa şimdi yayılan
bu kentte kalamam
vedanın sindiği duvarları
aynalarda kan çanağı gözlerimi
ve kapı arkasına sakladığım göz yaşlarımı bırakıp
bu kentten gidiyorum
