ÖKSÜZÜM AŞK’A
Kirli bir düş saçması beynimi kemiren,
Parmak uçlarımda bir hayatın eksik metinleri,
Gözlerimdeyse donuk bir hayal dolaşıyor şimdilerde.
Harflere boğuyor sessizlik içimi,
İçimde bulanıyor dünya;
Ve ben bir adım kala hayata,
Düşüyorum yamaçlarından, tutunamıyorum…
Bensiz bir hüzün soluyor aşk,
Sensiz titrek yamaçlarıma vuruyor.
Ve geçmişin tortuları çöküyor ruhuma.
Ayaklarıma gülüşümün resmi takılıyor…
Göz çukurlarıma vuruyor sonbahar yaprakları,
Ölüm kırık bir gülüş oluyor dudağımda.
Şimdilerde alnımda çözülüyor yıllar,
Ve sen daha çok sürüklüyorsun beni
Bu kentin isimsiz sokaklarına…
Geceler ayaza vuruyor gönlümde,
Yaralarım kabuk bağlıyor bir bir.
Sen gelmiyorsun diye bu sonbahar bakışlarım
Sen susuyorsun diye bu çığlıklar.
Üşüyor öksüz düşlerim,gece ürküntüsü yastığımda.
Şimdi yollara vurdum tüm anılarımı,
Islaklığı ruhumun, senden kalan.
İçimi yakan tek hece bir yaşam.
Eğer gitmişsen dönmemek için olsun,
Eğer küskünsen bırak aşk sözünde dursun.
Çünkü gözyaşıyla ödenmiş bir bedel,
Asla tuzlu suyla geri verilmez.
Bundandır sana ve denizlere küsüşüm,
Ve bundandır aşktan yana öksüzlüğüm…
