GRİ KENTTE KARANLIK YALNIZLIĞIM
bulutları
ağaçları ve denizi karanlık
bu gri kentte
kararmış yalnızlığı yaşıyorum
yüreğimde doğup da
gözlerimden süzülen yağmur başlar
mevsimsiz
martı çığlıklarıyla beraber
balıkçılar denizin şarkısını söylerken
durduk yerde
yüreğimde
yalnızlığının tırnak izleri kanar
sensizliğin ayazında üşürken bedenim
cesur ve deli bir rüzgardan kaçan bulutlar geçer
martıların içinden
sevdanı
inci gibi büyütürken içimde
bir rüzgar eser
bir dal kopar
beni yutmaya çalışan karanlıkta
yalnızlığımın içinden bana bakar gözlerin
çiy düşer sabahıma
