Yazımızın Devamı...
Yani kendisini isteyen yeniçerileri arkasına takıp cebren tahta oturabilirdi. Böyle düşünüyorlardı. Belki de haklıydılar. Gerçekten ordu hemen hemen bğtğnğyle Selim'i istiyordu. Cesaretine hayrandılar.
Hele Erzincan taraflarında faaliyette bulunan Şah İsmail'i püskürtmesinden sonra yeniçerilerin hayranlığı bir kat daha artmış, Gürcüler üzerine yaptığı sefer dillere destan olmuştu. Selim'in ataklığı ve cesareti, sert karakterli askerlerin ne kadar hoşuna gidiyorsa, vezirlere o kadar ters geliyordu. Padişahtan izin almadan giriştiği faaliyetleri "birer isyan hareketi" biçiminde görüyor ve padişaha, Şehzade Selim'in "serkeşane vaziyet aldığı" yolunda telkinlerde bulunuyorlardı.
Nihayet Edirne'ye girmesi ve ısrarla babasını görmek istemesi, bu tehlikeyi kesinlikle bertaraf fırsatını uzun zamandan beri gözleyenlerin eline büyük bir koz verdi.
"Tehlike küçükken bertaraf edilmezse büyür, büyüyünce de bertaraf etmek zorlaşır, hatta imkansızlaşır; binaen aleyh derhal Şehzade Selim'in üzerine varılmalı, serkeşliğinin hesabı sorulmalıdır!" diyerek padişahı oğluna karşı çıkmaya zorladılar.
Devamı Yarın....(Hicran Sayfası)
