İnsanoğlunun Yaşamı Paylaştığı Dostları Güvercinler
Güvercinler,tür açısından en zengin kuş ailesinden(Columbidae) biridir(1672 tür+alttür içerir). Aile olarak vücutlarının güçlü ve kafalarının küçük olması ile karakterize edilirler. Gagalarının üzerindeki etsi çıkıntı bu grubun en temel özelliğidir. Palearktik bölgede bulunan 29 türün sekizinin Anadolu’da yaşadığı saptanmıştır(1 ve 2), oysa Orta Avrupa’daki güvercin türü sayısı sadece beştir. Bu da Anadolu’nun kuşlar açısından ne denli zengin bir ekosistem olduğunu kanıtlar.
Güvercinler Antarktika ve polar bölgelerin dışındaki tüm alanlarda yayılış gösterir. Getirdikleri çalı çırpıyı üst üste koyarak basit yuvalarını çatı arası, ağaç üstü, kaya oyukları ve yerde yaparlar. Bir ya da iki beyaz renkli yumurta bırakırlar. Güvercinler çok iyi uçar. Bunda on bir adet olan el uçma tüyleri ile 12-18 adet olan kol uçma tüyleri ile 12-14 kuyruk tüyüne sahip olmalarının rolü vardır. Güvercinlerin yaşadığı ortamlardaki (örneğin şehir ve diğer yerleşim alanlarındaki) yoğun beslenme ritmi, ya da beslenme saatleri, genellikle iş dönemi, ya da trafiğin yoğun olduğu saatlerdedir.
Daha çok tohum, tomurcuk, üzüm ve benzeri bitkisel besinleri yerler. Beslenme alanına bağlılık güvercinlerde oldukça gelişmiş bir davranış biçimidir. Güvercinler kendilerini sürekli olarak besleyen kimseleri ya da beslenmeyi başlatan bir işareti, örneğin ıslık çalmayı, çok iyi tanır. Onlar ulaşabildikleri her noktadan, hatta fıskiyelerden bile rahatça su içer. Revir, yani yaşama alanı tesis döneminde, erkek birey, önceleri oldukça büyük bir bölgeyi savunur.
Komşu sürtüşmeleri, bazen tüm bir kuluçka süresince görülebilir. Güçlü erkekler, zayıfları revirlerinden kovar. Anneler uçabilen genç erkek çocuklara revirde hoşgörü göstermediği halde, babalar bu hoşgörüyü gösterir. Gruptaki birey sayısı besin miktarına bağlı olarak değişebildiği gibi, bazen binden daha fazla bireyin oluşturduğu sürülere rastlanır.İstanbul Yenicami güvercinleri bunun için iyi bir örnektir.
Açık alanlarda çok sıkışık gruplar meydana getirilir. Yerleşimin olduğu mahallelerde daha küçük gruplar oluşturulur. Yerleşim alanlarını çevreleyen tarlalarda gruptaki birey sayısı 60-100 arasında değişir. Beslenme bölgelerinde bazen sayıları 6 bini bulan gruplara rastlanır.
Kaynak : Popüler Bilim (Haziran 2009,Sayı:184)
