Tekdüze
TDK, Türk Dil Kurumu

1. sf. Değişmeksizin, düzenli, aynı biçimde tekrarlanan, sürüp giden, tek örnek, muttarit, yeknesak, monoton:
“Yazıcı, tekdüze bir sesle çabuk çabuk okuyordu.” -Y. Atılgan.
2. zf. (te'kdüze) Değişmeyerek, aynı biçimde tekrar edilerek, bitevi, biteviye.

(Fizik)
1. Görünüm ve yapıca bir değişiklik göstermeyen.
2. Hep aynı sıklıkta devinen (salıngaç).