Halı
Yere ya da mobilya üstüne serilmek, duvara gerilmek üzere, çoğu yünden dokunan, kısa ve sık tüylü, nakışlı, kalın örtü.

Halılar, el halısı ve makine halısı olmak üzere iki çeşittir. Halının yüzeyi, elle atılan düğümlerden oluşturulmuşsa buna el dokuması halı adı verilir. Dar bir alana ne kadar çok düğüm atılırsa, halının değeri o oranda artar. Makine halıları ise makinede dokunan halılar, iğneyle hav ipliğinin bağlanmasından oluşan halılar ve yapıştırma yöntemiyle elde edilen halılar olmak üzere üç çeşittir. Hammadde olarak yün, ipek, pamuk kullanılır. Son yıllarda sentetik elyaf kullanılmaya başlanmıştır. En eski halı örnekleri Orta Asya'da bulunmuştur. Bu parçalar 3.-4. yüzyıllarda yapılmış olup uzun tüylüdür.

Halı sanatının doğuya (Çin) ve batıya (İran) Orta Asya'dan yayıldığı sanılmaktadır. Halıcılığın klasik çağı 15. -16. yüzyıllardır. Bu dönem halılarından birçok örnek günümüze kadar ulaşmıştır. Doğu halılarında iki dokuma yöntemi vardır. Birinci türde atkı ipliğinin çözgüye dolandığı zaman yaptığı düğüm, hep aynı düzlem ve düzeydedir. Bu türe Gördes tipi denir. İkinci türde çözgüler biraz kaburgalıdır. Tam bir bakışım yoktur. Anadolu halılarında önce bitki ve hayvan motifleri yer almıştır. Daha sonraları ise geometrik desenler kullanılmıştır. Renkler koyu mavi, koyu kırmızı, desenler açık mavi, açık kırmızıdır.

Bordürleri ise kûfi yazıyla süslenmiştir Başlıca Türk halı çeşitleri şunlardır: Bünyan, Ladik, Kula, Gördes, Hereke, Isparta vb. İran ve Çin halıları da dünyaca tanınmakta ve halıcılık sanatında önem taşımaktadır. Bu halılarda aynı teknik ve süsleme tarzı görülmektedir. Halılardaki mükemmel renkler eskiden doğal boyalarla elde edilirdi. Şimdi kimyasal boyalar kullanılmaktadır.