Perovskit, gezegenimizin toplam kütlesinin yarısını oluşturuyor. Dünya’nın katmanlarından manto, büyük ölçüde bu maddeden oluşur; ya da bilimciler öyle tahmin etmektedirler: Şu ana kadar hiçkimse bu bölgeden bir numune alıp bu tahmini kanıtlamamıştır.
Perovskitler, adını 1839’da Rus mineralog Count Lev Perovski’den alan bir mineral ailesidir. Perovskitler, süperiletkenlik (normal sıcaklıklarda direnç olmadan elektriği iletebilen bir madde) araştırmalarında aranan şey olduklarını kanıtlayabilir. Bu, “yüzen” trenleri ve hayal edilemeyecek hızdaki bilgisayarları gerçek kılabilir. Şu anda süperiletkenler sadece çok düşük sıcaklıklarda (şu ana kadar kaydedilen en yüksek sıcaklık 135°C) çalışıyor; bu da bunların kullanışsız olmasına neden oluyor.
Mantonun, perovskitin yanısıra magnezyum-vustitten (göktaşlarında da bulunan bir tür magnezyum oksit) ve az miktarda şistovitten (bu maddenin adı, Moskova Üniversitesi’nde yüksek lisans öğrencisi olan ve laboratuvarında silikon oksidin yüksek basınç altındaki yeni bir biçimini oluşturan Lev Shistov’dan gelmektedir) oluştuğu düşünülmektedir.
Manto, yerkabuğu ile çekirdek arasında bulunur. Genel olarak mantonun katı olduğu varsayılır, ama bazı bilimciler bunun çok yavaş hareket eden bir sıvı olduğunu düşünür. Bütün bunları nereden biliyoruz? Volkanlardan püsküren kayalar bile yeryüzeyinin altındaki ilk 200 km’den gelir ve alt manto 660. km’de başlar.
Sismik dalgaların titreşimlerini aşağıya doğru gönderip bunların karşılaştıkları direnci ölçerek, Dünya’nın iç kesiminin hem yoğunluğu hem de sıcaklığı tahmin edilebiliyor.
