hasret bir çizgidir
bir daha geçilmez bilirim
dökülen yaprakları kıskanmakta neymiş
ben eylülü herkesten çok severim
hüzün kurumuş bir daldır yüreklerde
ne kadar su verirsen ver
bir daha uç vermez bilirim
bir bahar yaşadım ben
bir bahar ki hiç yaşanmayacak
soğuk bir kış öncesiydi
yürek desen dondu donacaktı
bu eller benim ellerim kar altındaydı
son güzde gelen güneş olmuştu gülen gözlerin
bir kurabiye tadında erimişti yüreğim
ama şimdi eylül, şimdi mevsim hazan
şimdi eylül, şimdi mevsim hazan
dökülen yaprakları kıskanmakta neymiş
ben eylülü herkesten çok severim
şiir yazarım mesela, acı çekerim yalnızca
yüreğim hafifler
havadan hafif olurum bu aralar
neşeme diyecek olmaz
herkesi sevmeye başlarım
bir seni sevmem benden kalan
bir de senden kalan beni
şimdi eylül, şimdi mevsim hazan
diyecek bir çift sözüm var kendime
dayan yüreğim dayan
