Güneş Sistemi
MsXLabs.org & MORPA Genel Kültür Ansiklopedisi

Güneş ve çevresinde dolanan dokuz gezegen (Merkür, Venüs, Dünya, Mars, Jüpiter, Satürn, Uranus, Neptün, Plüton) ile bunların bilinen 32 "Ay"ından, çapları birkaç metre ile 760 km.ye kadar değişen ve "asteroit" adı verilen gezegenciklerden, kuyrukluyıldızlardan, meteor taşlarından, gaz ve toz yığınlarından oluşan gökcisimleri bütünü. Gezegenlerin tümü, yörüngelerinde hep aynı yönde hareket ederler. Aynı zamanda kendi eksenleri çevresinde de yine bu yönde (Venüs ve Uranus dışında) dönerler. Gezegenlerin ayları için de aynı durum sözkonusudur. Ancak Jüpiter'in dört küçük "ay"ı ile Satürn'ün en dıştaki ve Neptün'ün en içteki "ay"ı ters yönde dönerler. Gezegenler daireye yakın eliptik yörüngelerde ve hemen hepsi aynı düzlemde dolanırlar. Gökbilimciler Güneş Sistemi'nde 100.000 kadar asteroit ve milyonlarca kuyrukluyıldız bulunduğunu tahmin etmektedir. Fakat bütün bunların toplam kütlesi, Güneş'in kütlesinin binde birini ancak geçer. Güneş Sistemi, Dünya'daki büyüklüklere oranla olağanüstü ölçeklerdedir. En dıştaki gezegen olan Plüton'un Güneş'ten ortalama uzaklığının 6 milyar km. kadar (Dünya'nın çevresinin 150 bin katı) olduğunu ve Güneş çevresinde dolanımını 284,5 yılda tamamladığını söylemek yeter. Güneş Sistemi'nin kökeni henüz bilinmemektedir. Bu konuda ilk bilimsel kuramları 18. yüzyılda Kant ve Laplace ortaya attı. Onlara göre Güneş ve gezegenlerin kökeni gaz ve toz bulutuydu.
20. yüzyıl başlarında başka bir kuram ilgi topladı. Buna göre, yakından geçen bir yıldız Güneş'ten parçalar koparmış, bunlar da çevresinde dolanmaya başlamışlardır. Modern kuramlar ise Laplace kuramlarını öne çıkardı. Günümüz gökbilimcileri, Güneş Sistemi'nin kökenini genellikle çok büyük gaz bulutlarının yoğunlaşmasına bağlamaktadır. Buna göre birçok yıldızın çevresinde doğal olarak güneş sistemleri oluşmaktadır. Barnard yıldızının çevresinde iki gezegenin saptanması, başka güneş sistemlerinin de varlığı konusundaki görüşlere ağırlık kazandırmıştır.