Hint-Avrupa dil ailesinin Batı Cermen dalından bir dil. Romalılar, Britanya Adası'nı istilâ ettiği sırada burada Keltler oturuyordu. İ.S. 406-407 yılına kadar Romalıların egemenliğinde yaşayan ada halkının dilinde Keltçe sözcüklerin yerini Lâtince sözcükler almaya başladı. Romalılardan sonra Anglosaksonlar'ın Breton topraklarına akınları sonunda (4. yüzyıl) adadaki Roma-Kelt soyundan gelen halk Cermenleşmeye; bu yeni halk ile birlikte yeni bir dil oluşmaya başladı. Eski İngilizce ve Anglosakson dili, çağdaş İngilizceden çok farklıdır. 7. yüzyılda Hristiyanlığın etkisiyle Lâtince sözcükler arttı. Bu yüzyılın ikinci yarısında Vikingler'in ada ortalarına kadar varan istilâları sonucu İngiliz dili, İskandinav dilinden kimi terim (askerlik, hukuk) ve sözcükler aldı. Fakat 11. yüzyılda Fatih William, Fransızcayı Britanya'da resmî dil yaptı. Bu durum 14. yüzyıla kadar sürdü. Yüzyıl Savaşları'ndan sonra gerçek kişiliğine kavuşan İngilizce, tarihî olayların akışı içinde kendisini zenginleştirmesini bildi. İngilizcenin başlıca dört lehçesi vardır: 1) Güney lehçesi, 2) (Güneybatıda) Kent lehçesi, 3) (Merkezde) Midland lehçesi, 4) (Kuzeyde, İskoçya'da) Scottish. İngilizcenin argo biçimlerine "Slang" ya da "Cant" denilmektedir. Göç, sömürgecilik, ekonomi, siyasal ilişkiler gibi pek çok etkenler yüzünden en yaygın dünya dillerinden biri olmuştur. Büyük Britanya Adaları dışında, ABD'de, Kanada'da, Avustralya'da, Yeni Zelanda'da, İngiltere'nin kimi sömürgelerinde 300.000.000'u aşkın insan tarafından konuşulmaktadır. Yakın zamanlara kadar Hindistan, Pakistan, Güney Afrika, Mısır gibi ülkelerde resmî dil durumundaydı.

MsXLabs.org & MORPA Genel Kültür Ansiklopedisi