Biz Kadar Suçlu Herkes
Zannederiz yalnızlığımızı paylaşabiliriz
Halbuki herkes kendi karanlığında yoğrulur
En anlaşıldığımızı düşündüğümüzde bile
Hiç tanıyamadıklarını fark ederiz ya bizi
Şaşırtmamalı bu durum oysa
Biz bile tanıyamamışken kendimizi
Kaç kez takılır kalırız yaptıklarımıza
Hep dönüşlerde saklıdır tekrar gitmelerimiz
Yanlışlığını bile bile aldatırız kendimizi
Bu defa olacaktır adlanmıştır hatalar
Ama her seferinde bir adsızdır bizi üzen
Karadeniz’de tekrar tekrar batar takalar
Suç altın kemerdir belimize takmayacağımız
Savunmamız sağlamsa yıkılmazsa iç salvolarla
Karşımızda ki bele suçluluk(!) daha güzel yakışır
Bilmeliyiz ki! Kişinin kendisidir aslında
En iyi dostu ya da en kötü düşmanı
İzin verdiğimiz ölçü kadar kırılabiliriz
Kendimizi aldattığımız kadardır aldatılabilirliğimiz
Kendimize olmalı dürüstlüğümüz önce
Biz kadar suçludur sonuçta herkes de…
