Bir geyik ormanda dolaşırken bir su kaynağına rastlamış. Eğilip su içmeye başlamış. Birden titrek suda kendini görmüş. Kendi kendine konuşmaya başlamış. “boynuzlarım ne güzel, ne görkemli neredeyse yüksek ağaçlara değiyor. Ya bacaklarım! Boynuzlarımın yanında ne kadar ince ne kadar zayıf kalıyor. Çok utanç verici, keşke boynuzlarımla bacaklarım daha orantılı olsalardı.” Böyle konuşup dururken bir av köpeği görmüş birden. Telaşla ormana kaçmış. Sıska bacaklarıyla çok hızlı koşuyormuş. Ama boynuzları ikide bir ağaçlara takılıyor, hızının kesilmesine neden oluyormuş. Yani boynuzları başına dert olmuş. “boşuna övündüm boynuzlarımla.” Demiş. “hızlı bacaklarım olmasa az daha köpeğe yem olacaktım.”