Atilla Jozsef

(1905 Budapeşte-1937 Balatonszarszo), Macar şairi. Sabun fabrikasında çalışan bir işçinin oğluydu. Yoksulluk içinde yetişmiş olmasına karşın geniş bir kültür edinmeyi başardı. 1922'de ilk şiir kitabı basıldı: "Güzellik Dilencisi". 1924 yılında "Başkaldıran İsa" şiirinden dolayı dine karşı gelmekle suçlandı. Aynı yıl Szeged Üniversitesi Edebiyat Fakültesi'ne girdi. 1925'te "Haykıran Ben Değilim" adlı bir şiir kitabı yayımlandı. Şiirlerinin fazla atılgan tonu nedeniyle üniversiteden uzaklaştırıldı. Önce Viyana daha sonra da Sorbonne Üniversitesi'ne kaydoldu. 1927'de Budapeşte'ye döndü. 1929'da üçüncü şiir kitabı yayımlandı: "Ne Anam Var Ne Babam". Şiirleri, taşıdıkları dışavurumcu ve gerçeküstücü ögelerle birlikte, isyancı duyarlıkları ve şaire özgü içten lirizmleri, gergin dramatizmleriyle dikkati çektiler. 1930'da, yasadışı Macar Komünist Partisi'ne girdi. 1931'de ilk psikanaliz tedavisini gördü. Aynı yıl yayımlanan "Devir Çınarları" adlı şiir kitabı toplatıldı. 1932'de "Yoksulların Gecesi" adlı şiir kitabı yayımlandı. Bunu 1934'de "Ayının Dansı", 1936'da "Çok Acıyor" adlı şiir kitapları izledi. Bu yıllarda dogmatik dar görüşlülüğe karşı çıkan, faşizme karşı halkın ilerici güçlerini birleştirmeye çaba gösteren A. Jozsef, Freudculuğu Marksizmle birleştirme konusunda görüşler ileri sürdü. 1937'de Macaristan'a gelen Thomas Mann'la tanıştı. Üst üste yinelenen ruhsal bunalımlar sonucunda, kendini bir trenin altına atarak intihar etti. A. Jozsef, çağdaş Macar şiirinde edebi lirizmin en büyük temsilcisi sayılır. Şiirinde, yalnızlık ve keder duygularının yanı sıra, bu duyguları alt etme ve onlara üstün gelme yollarını da yansıttı.

MsXLabs.org & MORPA Genel Kültür Ansiklopedisi