Şimdi seni görmek vardı sevgilim...
Rüzgarla sevişen saçlarını izlemek,
Sigara dumanında buğulanan gözlerinde kaybolmak,
sesindeki cıvıltıyla kuşlara nispet yapmak,
alkole yatırılmış dudaklarında ıslanmak,
Tanrı'dan sıcak ellerine dokunup yanmak vardı..
Şimdi seni görmek vardı sevgilim.
Çocukluğumuzun parklarını dağıtmak,
bir salıncakta hayallerimizi sallamak,
adımızı bir kağıt parçasına kazıyıp,
gökyüzüne uçurtma salmak ,
çimlere uzanıp aynı boşluğa bakmak vardı..
Şimdi seni görmek vardı sevgilim...
Bir akşam yemeğine randevulaşmak,
şık görünümlü bir kadın olmak uğruna
gardrobu incetmek ,
sonunda eli ayağı düzgün bir elbise ile ,
yanında ant gibi durmak,
masada yanan kırmızı mumların üzerinden
ellerimizi kavuşturmak,
ve sabırsızlıkla bir köşede ciğerlerimizde sızmak isteyen
şarabın acısına son verip ,
bir keman sesiyle yudumlamak vardı..
Şimdi seni görmek vardı sevgilim...
Yorgunluğumuzu ayakta durmakta zorlanan
portmantoya asmak,
rutubetli,köhne,harap,biz kadar da bitap
bir oda da,
tenlerimizi konuşturmak,
özlemin şah damarına bir neşter atıp,
alnımıza bir damla aşk sürmek,
Şehrin ışıklarını söndürüp,
gözlerimizi yakmak vardı...
Şimdi seni görmek vardı sevgilim...
Ama;
Sokaklarımız çıkmaz,
Kaldırımlarımız dar.
Üstelik ;
bir ben,
bir sen ,
bir biz bile yürüyemiyor üzerinden..
Şimdi seni görmek vardı sevgilim..
Yüzünden asmak ,
Gülüşünle boğmak vardı kendimi..
Şimdi seni görmek vardı sevgilim
Ama;
Kayıbım...Kayıpsın…Kayıbız…
Birican Güneri
