aynı dertten bende muzdaribim..kuzenimi seviyorum(erkek),inanın aşık olmadıgımın farkındayım neden derseniz ? onu bana hatırlatan birşey olmadıkça onu unutuyorum.illaki bi rüyamda görünce veya onun ismi geçince aklıma geliyor.sanki bilinçaltıma işlemiş gibi ara ara yüzeye çıkan bir duygu.bunun hayranlık gibi bir duygu oldugu kanısına çoktan vardım fakat 4 yıldır da unutamamam bana tuhaf geliyor.kendisi abim kadar var sadece abimden biryaş küçük.ve yurtdısında yasıyor 2-3 yılda bir görüyorum,öyle kuzen kardeştir teorisi burada işlemiyor işte bende,çünkü onunla hiçbir şekilde yakın değiliz.ne bir konusmuslugum vardır ne bişi.buda benden kaynaklanıyor çünkü çok utanıyorum ondan.yüzüm kıpkırmızı oluveriyor karsı karsıya kaldıgımızda.onun beni kardesinden farklı görmesi mümkün değil,veya ben öyle düşünüyorum.ve herkese tavsiye ettiğim tek gerçekse şu;kesinlikle açılmayın.aşkınızdan ölsenizde sürünsenizde açılmayın çünkü bu duygular gelip geçici duygular olabilir ve eğer öyleyse bir akraba kaybetmenize yol açar.içinizde tutun da demiyorum ama oyalanın birşeylerle gün gelir hissiniz azalırsa ve artık kuzeniniz sadece bir kuzen olmaktan öteye gidemezse işte o zaman pişman olursunuz.üstelik sadece onu kaybetmek dgl,akrabalarınızı da kaybedebilirsiniz.benden küçükte olsa bir tavsiye!
Hepinizi iyi,mutlu,sağlıklı günler dilerim!!!!