ben bi cocuklla çıkmaya basladım...o çocuk yıllardır unutamadığım ilk aaskımı unuttrdu bana cok kısa bı surede...aşık oldum...aradn 3 ay gectı sözlu oldugunu öğrendım...oda sözlusuyle ılıskıı yasamıs daha onceden mecbur kalmısh sözlenmeye(yada benım ınanmak ıstediğim gercek bu )öğrenınce ayrıldık..ama beraber calısıyorduk...içimzdeki kıvılcımlar bizii yeniden birleştirdi...cok unutmak istedim yapamadım...gitmek ıstedım gidemedım..hep ona geri döndum..imkansızlığın cezbimi bu bilmyorum.ama onu gercekten seviorum.1 yıl gectı ve biz hala beraberiz..hep umut ediyorum ayrılmalarını...her kavga ettıklerınde seviniyorum...bu durmdA OLduğum için kızıyorum.ben böle bi insan deildim..ağır geliyor yasadıklarım...cinsel anlamda bişey yasamadık...butun ailesi sözlusu eşi dostu beni biliyor..benı sevdiğinide biliyor.kaç kere yanıma geldiler konusmaya ama ayrılamıyorzz...kız sözu atmıyor.çocuğun ailleside söz bitsin istemıyor...benı hele hiç istemiyorlar şeytan olarak göruyorlar...halbukı ben bılmıodm öğrendıkten sonrada cok gecti..kendi oğullarına bakmıolar...kımse benım peşimden nasıl kostugunu ,benı kendıne asık etmek ıcın nasıl uğrastıgını görmuo.benı nasıl kullandığını....ama sonradan aşık oldu oda bana...sözun bıtmesı icin elınden geleni yapıo ve ben butun bunlara sahıdım.......ama vicdanım rahat değil....ya ona çok gec kaldım yada çok erken bilmıorum..ne yapmalıyım?